KARACHI:

De jaren 80 waren een andere wereld, op een andere planeet. Er was geen sprake van klimaatverandering in gesprek of effect, geen Gen Z, geen internet, geen smartphones, geen aangewezen rookruimtes, geen helikopterouders en geen junkfood dat ons leven regeerde. De onlangs trending Beverly Hills Cop Axel F (die ik heb bekeken en enorm heb genoten) ontstond in de jaren 80 en bracht een weemoedig verlangen naar meer van hetzelfde met zich mee.

Dit gevoel werd goed bespied door de Netflix-bot die zijn algoritmische intelligentie gebruikte om Dynasty naar me toe te gooien. Niet het origineel, maar de gemoderniseerde reboot van de primetime soap uit de jaren 80. Natuurlijk, ik was in de verleiding en besloot het te proberen.

Ik begon de eerste aflevering met een beetje onverschilligheid te kijken, maar ik weet niet wanneer en hoe ik erin werd meegezogen. Het duurde niet lang voordat ik me realiseerde dat het een gedachteloze ontsnapping was van de stress die gepaard ging met meedogenloze hitte, inflatie en moordende elektriciteitsrekeningen. Ik realiseerde me ook dat onze behoefte aan afleiding in de huidige tijd veel groter is dan in de jaren 80, en dat je als het gaat om escapisme veel ergere dingen kunt doen dan een ordinaire soap die je meesleept in een wereld van verwende mensen die de hele dag in avondkleding rondlopen.

De nieuwere Dynasty volgt twee van Amerika’s rijkste families, de Carringtons en de Colbys, terwijl ze vechten om de controle over hun fortuin en hun kinderen. Je kunt het nooit verwarren met een goed drama, het is super onderhoudend en ordinair als de hel. Ondanks de totaal OTT drama en verhaallijn, walgelijk racisme, zwarte en latino-personages die worden afgeschilderd als goudzoekers en wetsovertreders, het is een bedwelmende mix van belachelijk bizarre situaties. Deze gemene, wraakzuchtige, oppervlakkige, onberispelijk geklede, stinkend rijke en walgelijk bedrieglijke mensen die ernaar streven de Carryington-familienaam hoger te houden dan 55-verhaal Bank of America Plaza in Atlanta (omdat de actie zich verplaatst naar Atlanta in plaats van Denver uit de originele serie), waar ze niet minder dan koninklijken zijn en hun waarden sneller laten varen dan hun Eugena Kim-hoeden.

Ik vermoed dat het kattengevecht (binnen 30 minuten), een dodelijke explosie, een bruiloft en een begrafenis in de eerste aflevering mij aan de haak hebben geslagen en dat de serie werd mijn beschamend pleziertje.

In 1981 verscheen het origineel van ABC Dynastie groeide uit tot een enorme hit, die draaide om Blake Carrington (John Forsythe) en de twee vrouwen in zijn leven: zijn nobele vrouw Krystle (Linda Evans) en zijn ex-vrouw Alexis (de ongeëvenaarde Joan Collins). Samen met Dallas, was een hausse in ordinaire, zepige primetime-dingen vol diamanten, drankjes, bedrog en bestuursvergaderingen. Zoals alle entertainment die in die tijd uit het subcontinent kwam, toen schoudervullingen en volumineus haar de mode waren, gaven tv en films de voorkeur aan oudere acteurs of ervaren casts, een traditie die tegenwoordig minder voorkomt. Omdat we niet veel keus hadden dan Mohammed Ali, Shabnam, Rajesh Khanna en Dev Anand te accepteren die rond bomen dansten toen ze in de 40 waren, conservatief gesproken, was Forsythe ouder dan 60 toen Dynastie Bij de première was Evans bijna 40 en Collins bijna 50, maar toch was de serie een groot succes.

Om de show een jonger tintje te geven, is de nieuwe Dynastie werd gemaakt door Gossip Girl-makers Josh Schwartz en Stephanie Savage, samen met Sallie Patrick, die werkte aan ABC’s Wraak. Daarom zou je het gevoel kunnen hebben dat het niet zo klassiek en weelderig is als Dynastie uit het verleden lijkt het hoofdpersonage Fallon op Blaire uit Gossip Girl, is de serie cool en zit vol wrok en na het eerste seizoen richt de content zich vooral op Generatie Z.

Hoewel de grote slechterik Blake Carrington nog steeds de patriarch is, wordt hij in een slimme castingbeslissing gespeeld door Grant Show (herinner je Jake in Melrose-plaats 1992?). Achter Blake’s conventioneel knappe uiterlijk van de perfecte rijke vader schuilt een meedogenloze oliemiljardair die alles doet voor macht en geld, die zowel familie- als zakelijke aangelegenheden manipuleert en rHij was min of meer betrokken bij zes vrouwen tijdens de reboot van Dynasty.

Het beste aan Dynasty is dat je in plaats van je tragisch, geschokt of sympathiek te voelen voor de personages, op de grond kunt rollen van het lachen terwijl je ontdekt dat alle personages op hun eigen manier voorspelbaar zijn en dat Blake waarschijnlijk heerlijk achter bijna elke ongelukkige gebeurtenis in het verhaal zit. Je hebt niet eens sympathie voor hem als zijn dochter Fallon onzin naar hem uitkraamt. Eigenlijk maken deze personages nooit op een manier contact met het publiek dat je met ze meeleeft en zelfs als ze geacht worden een trauma te doorstaan, zijn ze tot in de puntjes gekleed in haute couture waar je duizelig van wordt.

In de originele Dynasty-serie was Krystle een Amerikaanse vrouw die geboren en getogen was in Dayton, Ohio in een stabiel gezin. Ze was ook close met haar zus, Iris. In de reboot krijgt Cristal van Latijns-Amerikaanse afkomst, uit Venezuela waar ze het grootste deel van haar leven heeft doorgebracht, een spellingswijziging en wordt gespeeld door Nathalie Kelley.

Slechts twee dagen nadat hij op zijn kantoor door zijn volwassen kinderen is betrapt op een nogal onwaardige ruzie met zijn PR-persoon Cristal, trouwt Blake met haar in de achtertuin en wordt zij de nieuwe mevrouw Carrington en de COO van Blake’s miljardenconglomeraat, Carrington Atlantic. Verrukkelijk voor het publiek, heeft een roeibootverleden waar ze constant aan herinnerd wordt door de butler van het Carrington-landhuis Anders (hij laat je geen moment de spreekwoordelijke, wrokkige saas van het subcontinent missen). Cristal wordt ook bruut mishandeld door haar stiefdochter, maar (gekleed alsof ze voor een Vogue-shoot is) probeert ze haar tranen te bedwingen. “Noem me alsjeblieft mam,” spuugt Cristal, terwijl ze haar schellak naar een woedende Fallon gooit in een gevecht dat je doet denken aan de frequente ruzies van Blake’s vrouwen Alexis en Krystle van vroeger. BMaar omdat het zo belachelijk is, kun je er alleen maar om lachen.

De ziel van de nieuwe serie is Blake’s tot in het diepst verwende dochter Vallen op (Elizabeth Gillies) die een hechte band heeft met haar vader en haar broer Steven. Gillies’ optreden is uitzonderlijk, aangezien ze de brutale, vurige, charismatische, grappige en zeer vermakelijke Fallon speelt, een rol die emotioneel diep en complex is. De prachtige Fallon is thet meest gebeurtenisvolle personage dat voor iedereen een mond vol heeft en loopt over mensen heen, is bruut onbeschoft maar toch een sluwe zakenvrouw, en verrast het publiek met kattengevechten in het zwembad, kogelregens in de woonkamer en zelfs kortstondige menselijke gevoelens van nederigheid. Haar teksten zijn ontzettend pittig en ze is eigenlijk de dochter die de Carrington-dynastie altijd redt. Ze is verliefd op haar chauffeur (Raja Hindustani?) en huurt een man van straat in om een ​​dag mee te trouwen en wordt dan verliefd op hem.

Fallons broer Steven Carrington (James Mackay) is nu homoseksueel en doet dingen met iemand die hij ontmoet en die hem zal verleiden. blijkbaar blijken familie te zijn van iemand die hij kent. Stevens interesse blijkt te zijn Sammy-Jo (Heather Locklear in het origineel), de homoseksuele neef van Stevens stiefmoeder Cristal. Hij begint straatarm, en heeft meer hart en geweten vergeleken met alle andere personages. De butler van het landhuis is behoorlijk vaderlijk voor hem en hun scènes zijn misschien wel de meest innemende, als er al iets innemends kan zijn in de serie.

Dat brengt me bij Joseph Anders (Alan Dale), de geweldige butler of de majordomo. Herinner je de Australische soap Neighbours in de jaren 80? Anders speelde de aardige man Jim Robinson, die aan een hartaanval overlijdt. Anders, een lange Nieuw-Zeelander, is de beschermengel van de Carringtons en Blake’s rechterhand die alles weet over iedereen in en rond de Carringtons. Met dezelfde kalme kalmte die bijna koud is, kan hij Cristal waarschuwen dat hij haar smerige verleden heeft onderzocht en de details aan Blake zal onthullen als ze over de schreef gaat, een gezamenlijke creditcard voor haar en haar man tonen om haar onkostenrekening te beheren; een immigratieadvocatenkaart voor Sammy Jo; een inbraak coördineren bij het huis van de aartsrivaal van de Carringtons tijdens een bruiloft en samen een bruiloft en begrafenis regelen in zijn lange pas. Er is ook een menselijke kant aan Anders, waar hij Cristal discreet helpt om iemand uit haar verleden af ​​te betalen en Sammy helpt zijn leven te verbeteren. Dale’s optreden is onberispelijk en hij voegt klasse toe aan elke scène waarin hij voorkomt.

De rijkeluisstreken van de familie Carrington en hun machtige energie-imperium omvatten meer gekleurde mensen dan het origineel. Waar het voorheen misschien een uniciteit of sensatie toevoegde, is het nu een belangrijke vereiste voor een politiek slimme productie.

De rivaliserende Colby-familie is zwart, Cristal Flores’ vrienden zijn een diverse groep, terwijl zij en haar neef Sammy-Jones’ etnische erfenis en Spaanse taal overbrengen op hun personages. Samen doen ze een fantastisch salsa-item (nummer!) in een Carrington-feest. Interessant genoeg beschrijft Fallons vriendin Monique Colby, kijkend naar de meerderheid van de blanke gasten, Blake en Cristals bruiloft als “heel blank”.

De overdreven verhaallijnen en situaties van Dynasty, die buiten het bereik van de mogelijkheden en realiteit zijn geconstrueerd, zijn erg leuk om naar te kijken. Natuurlijk is voor een rijke familie als de Carringtons niets onbereikbaar of onmogelijk gezien hun eindeloze middelen en biljoenen dollars. Sommige situaties en verhaallijnen uit de show zijn waarschijnlijk de meest triviale verzameling soapserie-plotlijnen, maar eerlijk gezegd moeten deze verhaallijnen ergens bij sommige mensen in de wereld resoneren, de Ambani’s van India zijn tenslotte geen fantasiewezens. In de vijf seizoenen worden verschillende acteurs vervangen, wat niet goed bevalt.

Als je denkt dat het leuk is om naar hatelijke confrontaties, duwen en schoppen, het trekken aan een bos designer haarextensies, Louboutin stiletto schoppen en een kattengevecht of twee te kijken, dan is dit jouw show. Voeg daar geheugenverlies, complete gezichtsveranderingen na plastische chirurgie, een scène toe waarin stiefmoeder Cristal Fallon, de bruid, naar het altaar begeleidt om te trouwen met een ingehuurde bruidegom waarvan niemand weet dat hij een gevierd schrijver is, met What’s Love got to do als achtergrondmuziek! In een andere scène, een andere waarin Anders een harde klap uitdeelt op het arrogante gezicht van zijn werkgever Blake Carrington, het gezicht van de oliemagnaat omdat hij respectloos was tegenover grootvader Carrington en arme Fallon die bijna onbewust met een neef trouwde (een absolute no-go in gora-wereld!)

Dit is stereotypische Hollywoodproductie op zijn best, met pure belachelijkheid als kracht die het de moeite waard maakt om te kijken. Verspil geen tijd aan het zoeken naar diepgang, het belooft alleen maar entertainment, en veel ook.