Chateauroux (Frankrijk): Een topsporter krijgt na jaren van bloed, zweet en tranen de kans om een ​​Olympische medaille te winnen. Dat was niet anders voor de 22-jarige Manu Bhaker, die op de leringen van de Bhagwat Gita vertrouwde om een ​​langgekoesterde droom te vervullen.

De in Jhajjar geboren vrouw was de eerste Indiase vrouw die een schietmedaille won tijdens de Zomerspelen. Ze werd hoog aangeschreven sinds ze in 2018 op de Olympische Jeugdspelen bekend werd met een gouden medaille op het onderdeel 10 meter luchtpistool.

Er volgden talloze medailles op het internationale toneel, maar de ultieme prijs bleef uit.

Na de hartverscheurende eerste Olympische Spelen in Tokio, waar ze in tranen uitbarstte, maakte Bhaker zondag eindelijk haar droom waar met een bronzen medaille op het 10 meter luchtpistool.

In een land waar Olympische medailles extreem moeilijk te behalen zijn, voelt brons net zo goed als goud. Bhaker moest zich aan een strenge routine houden, die was opgesteld door haar strenge coach Jaspal Rana, ter voorbereiding op haar tweede Olympische Spelen.

Harde lessen van haar eerste Olympische Spelen, gecombineerd met intensieve trainingsmethoden over de hele wereld, bleken van onschatbare waarde. Voor mentale voorbereiding begon ze de Bhagwat Gita te lezen na de tegenslag in Tokio en is nu een fervent gelovige in karma.

“Ik ben religieus geworden na Tokio, maar niet op een extreme manier (lacht). Ik geloof dat er een energie is die ons leidt en beschermt. En er is een aura om ons heen die zich voedt met die energie. Ik denk dat er een geloof moet zijn in God die ons heeft geschapen.”

Bhaker dacht terug aan de tekst van Gita in een spannende finale waarin atleten werden uitgeschakeld met 12 tot 22 slagen, waarbij de laatste twee slagen doorslaggevend waren voor de winnaar van de zilveren en gouden medaille.

“Het bekendste citaat in de Gita is: maak je geen zorgen over de resultaten, blijf gewoon ijverig werken. Dus hetzelfde speelde zich af in mijn gedachten (in de finale)”, zei ze.

De aanwezigheid van coach Rana op de tribune was ook geruststellend. Hun communicatie via ogen is een constante tijdens de wedstrijd, wat Bhaker de kracht geeft om met druk om te gaan.

Bhaker legde uit hoe de hereniging met Rana het afgelopen jaar haar een betere atleet heeft gemaakt.

“Ik had ontdekt waar Jaspal Sir in de menigte zat en ik zorgde ervoor dat ik alleen naar hem keek en naar niemand anders.

“Als ik naar hem kijk, geeft me dat moed en ik ben dankbaar dat al die jaren van hard werken die we samen hebben verricht, hun vruchten hebben afgeworpen, en waarschijnlijk zelfs nog meer.

“We laten dit dus niet de overhand krijgen en we blijven hard ons best doen in de toekomst. Ik heb veel aan hem te danken. Hij maakte de training zo moeilijk voor mij dat dit niet zo moeilijk voor mij was als het op presteren aankwam,” zei ze verwijzend naar haar resterende twee evenementen op de Spelen van Parijs.

Tot haar eer zag ze er zowel tijdens de kwalificatie op zaterdag als de finale 24 uur later extreem zelfverzekerd uit. Die positieve lichaamstaal werd ook opgemerkt door voormalig schutter Abhinav Bindra, een van India’s enige twee individuele goudenmedaillewinnaars in de Olympische geschiedenis.

“Voor mij was het mooiste moment toen ik gisteren na de kwalificatie een foto van haar zag. Ze toonde geen enkele emotie, wat betekende dat ze vandaag in business was,” zei Bindra.

“Haar reis is geweldig geweest. Ze laat zien waar het leven van een atleet om draait (hoogtepunten en dieptepunten)”, voegde hij toe.

Ze was ontdaan door een pistoolstoring tijdens de kwalificatie voor de Olympische Spelen in Tokio, maar drie jaar later zou ze niet op het podium hebben gestaan ​​als die pijnlijke ervaring er niet was geweest.

“In Tokio verliepen de dingen absoluut niet volgens plan. Maar ergens zou ik onvoorzichtig zijn. Ik schoot tekort om welke reden dan ook.

“Ik denk dat als je iets niet kunt winnen, je er veel van kunt leren. Als ik die lessen niet had gehad in mijn leven in Tokio, zou ik hier vandaag niet zijn.

“We hebben hier veel talent, maar we hebben er op dit moment geen vertrouwen in of we het wel kunnen of niet. Of we laten de druk de overhand nemen.

“Ik ben zo dankbaar dat ik deze ketting heb kunnen doorbreken en de medaille mee naar huis heb kunnen nemen.”

Of ze nu trainde in Luxemburg of Dehradun, Rana had duidelijke doelen voor Bhaker, zelfs voor een reguliere sessie. In het geval dat ze de score die Rana had bepaald niet zou halen, zou Bhaker boetes betalen die vervolgens werden gebruikt om de behoeftigen over de hele wereld te helpen.

“Zijn werkwijze is heel anders dan die van de rest van de mensen. Meestal stelt hij een doel en als je dan scoort, is het oké.

“En als je niet zoveel scoort, dan zijn de punten die minder waren in die score, laten we zeggen dat we besloten om 582 te scoren en ik scoorde 578. Dus die vier punten zullen neerkomen op 40 euro en soms 400 euro, afhankelijk van de situatie en het land. Je moet zoveel doneren,” zei Bhaker.

Rana onthulde meer details over hun wederzijdse overeenkomst, die uiteraard emotioneel was gezien de enormiteit van de gebeurtenis.

“Ik herinner me dat ze ooit in Dehradun jaggery kocht ter waarde van duizenden roepies om aan koeien te voeren. Het geld werd ook gebruikt om bedelaars over de hele wereld te voeden.

“We waren onlangs in Luxemburg en ze gaf uiteindelijk 40 euro aan artiesten in een restaurant. Ook zij waren verrast door dat gebaar,” herinnert Rana zich.

Nu ze eindelijk de barrière heeft doorbroken, is Bhaker niet van plan om te ontspannen. Ze voelt een medaille in de vrouwen 25m pistool en 10m luchtpistool gemengde teamevenementen.

“Ze ging over de grenzen heen om zich voor te bereiden op deze Olympische Spelen. Er komt nog meer van haar,” zei Rana.